

بازنشستگی رانندگان سالها است که به یکی از مهمترین مطالبات صنفی تبدیل شده است. با ارتقا فشارهای اقتصادی، فرسودگی جسمی و روانی ناشی از کار و فعالیت زیاد این مطالبه اکنون جدیتر دنبال میشود.
براساس ماده ۷۶ قانون تامین اجتماعی، کارکنان مشاغل سخت و زیان آور میتوانند با ۲۰ سال سابقه کاری بازنشسته شوند. البته با وجود شرایط فعلی همچنان رانندگان پایه یک از این حق برخوردار نیستند. رانندگی که ساعتهای طولانی، در مسیرهای ناامن با بیخوابی و ترس و البته تغذیه نامناسب و تحمل دوری از خانواده فعالیتی فرسایشی را تحمل میکنند.
سوال اصلی اینجاست: چرا با وجود سخت و زیان آور بودن این شغل، اجرای قانون برای رانندگان امکان پذیر نشده است؟ پاسخ به این پرسش در گرو صندوق تامین اجتماعی است. صندوقی که به کارگران و بیمه پردازان تعلق دارد، اما به علت سوء مدیریت، برداشتهای غیرقانونی و بدهیهای دولت توان اجرایی شدن تعهدات را از دست داده است.
اعتراض و اعتصابات گسترده اخیر رانندگان بیانگر مطالبه جدی از دست رفته فعالان صنفی است، اما با این حال دولت تمایلی به اصلاح شرایط صندوق نشان نداده و سازمان تامین اجتماعی به اجرایی شدن قوانین پایبند نیست.
سختی کار راننده تنها از روی ورق پذیرفته شده است در عمل روشهای اداری فرسایشی، عدم وجود منابع و کم توجهی به سلامت رانندگان پایه یک سبب شده این قشر زحتمکش همچنان بدون چشم اندازی به بازنشستگی در جادهها فعالیت داشته باشند.
اجرای قانون بازنشستگی زود هنگام برای رانندگان کامیون تنها لطف دولت بوده بلکه امتیاز ویژه محسوب نمیشود. این مطالبه کاملا قانونی است که سالها نادیده گرفته شده است و اکنون باید پیگیری و بررسی شود. رانندگان کامیون نقش مهمی در چرخه اقتصاد کشور دارند؛ بنابراین مستحق احترام، ایمنی و آینده روشن هستند. انتظار میرود در آینده نه چندان دور شرایط رانندگان بهبود یابد.
برای دیدن همه اخبار کامیون (با بروزرسانی روزانه اخبار ماشین سنگین در ایران و دنیا) اینجا کلیک کنید
در حال حاضر هیچ نظر یا دیدگاهی ثبت نشده است. شما میتوانید اولین نفری باشید که دیدگاه یا نظر خود را برای ما ارسال میکنید.