

بازار کامیونت در ایران طی سالهای گذشته بیشتر در اختیار مدلهای دیزلی بوده و برندهای مختلف محصولات خود را با موتورهای گازوئیلی عرضه کردهاند. دلیل این موضوع را باید در فراوانی و ارزانی سوخت دیزل، شبکه توزیع گسترده و قدرت بالاتر این نوع موتور برای حمل بار جستوجو کرد. با این حال، در سالهای اخیر توجه به کامیونتهای بنزینی نیز مطرح شده است، هرچند سهم آنها در مقایسه با انواع دیزلی بسیار محدود است.
کامیونتهای بنزینی بیشتر برای حملونقل سبک و شهری طراحی میشوند، جایی که نیاز به قدرت بالا کمتر احساس میشود و مزایایی مانند صدای کمتر موتور یا هزینههای نگهداری پایینتر اهمیت بیشتری دارد. در ایران تنها تعداد اندکی از این مدلها معرفی شدهاند و از میان آنها یک مدل توانسته وارد بازار شود. همین موضوع باعث میشود بررسی کامیونتهای بنزینی و سبکترین گزینههای موجود در بازار، موضوعی جذاب برای خریداران و فعالان حوزه حملونقل سبک باشد. در این مقاله از پایه یک در کنار بررسی کوتاه محصولات بنزینی موجود، به مزایا و محدودیتهای این خودورها نیز نگاهی انداختهایم.
معرفی کامیونتهای بنزینی عرضهشده در بازار ایران
همانطور که اشاره شد، تعداد این کامیونتها بسیار محدود است و در حال حاضر تنها یک گزینه بهطور رسمی عرضه شده و یک مدل دیگر نیز در آستانه ورود قرار دارد. بررسی دقیق مشخصات فنی و ویژگیهای هر کدام میتواند به خریداران و فعالان حوزه حملونقل شهری کمک کند تا دید روشنی از امکانات و محدودیتهای این دسته از کامیونتها داشته باشند.
کامیونت فورس F38؛ سبکترین کامیونت بنزینی بازار
فورس F38 را باید تنها کامیونت بنزینی فعال در بازار ایران دانست که با تکیه بر فناوری میتسوبیشی توسعه یافته است. این کامیونت از برند فوتون بوده که در خارج از بازار ایران با نام فوتون فورلند به فروش میرسد. از زمان عرضه، بهمن دیزل تاکید زیادی روی رقابت این محصول با نیسان آبی داشته و آن را بهعنوان جایگزینی ایمن، کارآمد و کممصرف معرفی کرده است.
این خودرو به یک موتور ۴ سیلندر بنزینی با حجم ۱۹۹۸ سیسی مجهز است که حداکثر ۱۳۹ اسب بخار قدرت و ۱۹۶ نیوتنمتر گشتاور تولید میکند. سطح آلایندگی موتور مطابق با استاندارد یورو ۵ بوده و برای استفاده در حملونقل شهری طراحی شده است.

نیروی تولید شده در موتور از طریق یک گیربکس دستی ۵ سرعته DAE و کلاچ تک صفحهای خشک با فنر دیافراگمی به چرخها منتقل میشود تا علاوه بر کارایی بالا، تعویض دندهای نرم و روان را در اختیار راننده قرار دهد. سیستم تعلیق این کامیونت در جلو و عقب شامل فنر تخت به همراه میل موجگیر و کمک فنر هیدروتلسکوپی است که ترکیبی مناسب برای تحمل بار و حرکت در مسیرهای شهری محسوب میشود.
در بخش ایمنی و ترمزها، فورس F38 نسبت به رقبای دیزلی خود امکانات قابل توجهی دارد. محور جلو به ترمز دیسکی و محور عقب به ترمز کاسهای مجهز است که با عملکرد هیدرولیکی کار میکنند و به سیستمهای کمکی مانند ABS، EBS، ASR، AEBS و ESC مجهز شدهاند.
ظرفیت باک ۶۰ لیتری امکان تردد طولانی در مسیرهای شهری را فراهم کرده و سیستمهای برقی آن نیز با یک باتری ۱۲ ولت و دینام ۱۴ ولت تغذیه میشوند. در مجموع، فورس F38 ترکیبی از سادگی، ایمنی و کارایی را ارائه میدهد و بهعنوان سبکترین کامیونت بنزینی موجود، جایگاه ویژهای در بخش حملونقل سبک ایران به دست آورده است.
مزایای کامیونتهای بنزینی در ایران
کامیونتهای بنزینی به دلیل ماهیت طراحی خود، برای حملونقل سبک و شهری گزینهای مناسب به شمار میآیند. این خودروها صدای کمتری نسبت به دیزلیها تولید میکنند و لرزش پایینتری دارند، به همین دلیل رانندگی با آنها در خیابانهای شلوغ و مسیرهای کوتاه راحتتر است.
از نظر آلایندگی نیز در مقایسه با موتورهای دیزلی قدیمی، ذرات معلق کمتری تولید میکنند و با استانداردهای جدیدتر آلایندگی همخوانی بیشتری دارند. این موضوع در شهرهای بزرگ ایران که آلودگی هوا یک معضل جدی است، یک مزیت قابل توجه محسوب میشود.
مزیت دیگر کامیونتهای بنزینی در هزینههای نگهداری و تعمیرات خلاصه میشود. موتورهای بنزینی ساختار سادهتری نسبت به دیزل دارند و همین مسئله باعث میشود هزینه تعمیر و تامین قطعات یدکی آنها پایینتر باشد. همچنین به دلیل نرمی و سرعت بالاتر در شتابگیری، رانندگان در ترددهای شهری تجربه بهتری از رانندگی خواهند داشت. در مجموع، برای کسبوکارهایی که بیشتر در محدودههای شهری فعالیت میکنند، کامیونتهای بنزینی میتوانند انتخابی بهصرفه و کارآمد باشند.

چالشها و محدودیتهای کامیونتهای بنزینی در ایران
با وجود مزایایی که کامیونتهای بنزینی ارائه میدهند، محدودیتهای جدی هم در مسیر توسعه و استقبال از آنها وجود دارد. نخستین مسئله، مصرف بالاتر سوخت بنزین در مقایسه با دیزل است که در شرایط قیمتگذاری فعلی سوخت در ایران، هزینههای صاحبان ناوگان را افزایش میدهد. همچنین شبکه توزیع و پشتیبانی بنزین برای خودروهای تجاری چندان گسترده نیست و بسیاری از رانندگان همچنان به زیرساخت گازوئیل دسترسی آسانتری دارند. همین تفاوت زیرساختی باعث میشود کامیونتهای دیزلی در بلندمدت برای حملونقل سنگینتر مقرونبهصرفهتر به نظر برسند.
چالش دیگر محدود بودن تنوع و انتخاب در بازار است. در حال حاضر تنها یک مدل بهصورت رسمی عرضه شده و سایر گزینهها صرفا روی کغذ معرفی شدهاند، بنابراین خریداران امکان مقایسه یا انتخاب گستردهای ندارند. نبود شبکه خدمات پس از فروش گسترده برای مدلهای بنزینی نیز میتواند مشکلاتی در تامین قطعات و نگهداری ایجاد کند. به همین دلیل، هرچند کامیونتهای بنزینی مزایای خاص خود را دارند، اما برای تثبیت جایگاه در بازار ایران باید موانعی همچون هزینه و سهمیه سوخت، محدودیت مدلها و خدمات پس از فروش برطرف شوند.
جمعبندی و سخن آخر
بازار کامیونتهای بنزینی در ایران بسیار محدود است و تنها چند گزینه محدود معرفی یا عرضه شدهاند. در میان آنها، کامیونت فورس F38 بهعنوان تنها مدل فعال توانسته جایگاه خود را در حملونقل سبک شهری پیدا کند و فوتون فورلند نیز در آستانه ورود قرار دارد. این محدودیت انتخاب نشان میدهد که کامیونتهای بنزینی هنوز در ابتدای مسیر توسعه در ایران قرار دارند و برای تبدیل شدن به یک دسته جدی نیازمند حمایت و گسترش زیرساخت هستند.
با این حال، مزایای این دسته مانند صدای کمتر، آلایندگی پایینتر نسبت به دیزلهای قدیمی و هزینههای کمتر در تعمیر و نگهداری، باعث میشود برای کسبوکارهای شهری و مسیرهای کوتاه گزینهای قابل توجه باشند.
در مقابل، چالشهایی همچون مصرف بالاتر سوخت بنزین، نبود تنوع محصول و محدودیت خدمات پس از فروش مانع رشد سریع آنها در بازار میشود. بنابراین میتوان گفت کامیونتهای بنزینی در ایران در حال حاضر انتخابی خاص و محدود برای برخی کسبوکارها هستند و آینده آنها به سیاستهای عرضه و استقبال مشتریان وابسته خواهد بود.
نظر شما درباره محصولات تجاری بنزینی چیست؟ آیا میتوان انتظار عرضه و بهرهبرداری گسترده از آنها را داشت؟ آیا شما تجربه استفاده از این محصولات را داشتهاید؟ در کامنتها برای ما از تجربههایتان بگویید.
در حال حاضر هیچ نظر یا دیدگاهی ثبت نشده است. شما میتوانید اولین نفری باشید که دیدگاه یا نظر خود را برای ما ارسال میکنید.